Week 3

Lieve lezers,

Afgelopen week stond in het teken van het verstaan van Gods stem.
De spreker is al vele jaren betrokken bij de organisatie YWAM (oftewel: Jeugd met een Opdracht) en had zelf ook een DTS in Lausanne gedaan in 1970. De spreker gaf ontzettend veel voorbeelden uit zijn leven over Gods stem verstaan en was erg passievol over dit onderwerp.
Samenvattend zei hij dat het gaat over het herkennen van Gods stem en niet over het horen van Gods stem.
In het eerste geval ligt de focus op relatie en dat is waar het om gaat; tijd met God doorbrengen en leren begrijpen en ontdekken hoe Hij door jou spreekt, waardoor je Zijn stem beter leert herkennen. Bovendien gaf de spreker een aantal voorbeelden wanneer God mogelijk niet meteen tot iemand spreekt, dit kan bijvoorbeeld zijn wanneer je een verkeerde vraag stelt. Het gaat dus echt om communicatie en relatie.

Woensdag zijn we weer naar het centrum van Lausanne gegaan i.v.m. evangelisatie. We hadden chocolademelk meegenomen om uit te delen aan daklozen en het had daarnaast ook de functie om gemakkelijker een gesprek te starten. Als ik voor mezelf spreek is dat namelijk behoorlijk lastig.
Het is iedere keer weer opnieuw uit je comfort-zone stappen en bidden of God de juiste mensen op je pad wil brengen.
Al lopend door hartje centrum hoopte ik dat we de jongen, waar ik in de vorige blog over schreef, mochten tegenkomen. De stand van Unicef, waar de jongen voor werkt, stond er niet dus helaas hebben we hem niet kunnen spreken. Komende woensdag gaan we weer naar Lausanne, dus wie weet...
Vlak voordat we terug zouden gaan naar de base raakten we met een vluchteling in gesprek. Het was erg waardevol om haar verhaal te horen en aan het eind mochten we haar de zegen meegeven, heel mooi.

Iemand hier op de base werd vrijdag 60 jaar. Tijd voor een stuk taart dus. Nou, en of dat stuk taart er kwam!
Er waren namelijk twee grote taarten gebakken en de bedoeling was dat we de taart zonder vork en zonder handen op aten. We mochten dus alleen onze mond gebruiken, dat is een traditie vanuit zijn gezin.
We werden in twee teams verdeeld en wie de taart als eerste op had, had gewonnen. Je zult begrijpen dat ons hele gezicht onder de taart zat.
Het was echt een smeerboel.
Maar het leuke was, op het dienblad onder de taart hadden ze een afbeelding geplakt. Op deze afbeelding stond een vlag van het land waar we naar uitgezonden zullen worden: Egypte en Hongarije.
Met cake en fondant op ons gezicht werd er omhelst, gejoeld en gezongen. Blij omdat we Gods liefde en hoop mogen brengen naar deze landen.
Na afloop van het taart festijn had een ieder de tijd om te bidden en om deze twee landen bij God te brengen.
Ook de staff brengt alle deelnemers in gebed met de vraag wie waar naartoe uitgezonden mag worden. Dit proces wordt dus erg serieus genomen, wat ik mooi vind.
In kan en mag jullie nog niet veel meer vertellen dan dit, dus dat wordt vervolgd in de volgende blog.

Bedankt voor jullie steun (door het lezen van de blog, door gebed, financiën, mailtjes/app etc.). Hopelijk gaat het goed met jullie allemaal.
Mochten jullie gebedspunten hebben waar jullie graag gebed voor willen, schroom vooral niet om mij te mailen/appen.

Gods zegen voor komende week!